Durf jij je kwetsbaarheid te tonen of leg jij jouw shit neer bij anderen?

Het is in het leven onvermijdelijk dat je soms gekwetst wordt. Maar hoe ga je om met de pijn, het verdriet, de twijfel en de onzekerheid die een opmerking of het gedrag van andere mensen bij jou oproepen. Ik reageerde zelf heel vaak vanuit boosheid en frustratie. In plaats van bij mezelf te onderzoeken waar mijn reactie vandaan kwam en aandacht te geven aan mijn eigen innerlijke proces en mijn oude wonden, legde ik alle verantwoordelijkheid buiten mezelf. Op deze manier hoefde ik de pijn die ik voelde niet onder ogen te komen en kon ik de schijn ophouden dat ik het allemaal wel kon en onder controle had. Hoe vervelend ik het ook vond als ik buitensporig reageerde (wat overigens een net woord is voor totaal onredelijk en behoorlijk ontvlambaar) er veranderde verder niets. Gelukkig heb ik een man die behoorlijk goed kan incasseren en relativeren. Anders weet ik niet waar ik nu stond.

In verbinding blijven met jezelf

Hoe reageer jij als een ander jou pijn doet? Reageer je liefdevol en ben je in staat om je gevoelens te verwelkomen. Of zit je direct in een heftige reactie, gevoed door alle oude wonden die de ander met zijn of haar opmerkingen of gedrag heeft open gereten. Vraag je dan eens af hoe het kan dat een ander jou zo kan raken. Zo hard dat je vol in de aanval schiet, er wakker van ligt en er veel verdriet om hebt. Welke oude wond(en) heb jij waar misschien wel een pleister op zit, maar die er bij de kleinste opmerking vanaf schiet? Ga daar eens mee aan de slag. Geef die gevoelens de ruimte en zeg tegen jezelf dat jouw pijn en verdriet er mogen zijn, zodat ze erkend worden. Zo kunnen nare gevoelens steeds verder oplossen. Door met je eigen wonden aan de slag te gaan, blijf je weg van oordelen en interpretaties. Dat vraagt oefening! Want jouw hoofd is dol op het complexer maken van situaties en het creëren van uitgebreide verhalen waar je volledig in verstrikt kunt raken.

De verbinding herstellen met de ander

Als het je lukt om je eigen shit bij jezelf te houden in plaats van deze bij een ander neer te leggen, dan heb je al een belangrijke stap gezet. Je hebt de verbinding met jezelf herstelt. Hoe kom je vervolgens weer in verbinding met de ander? Niet door in verwijten te blijven hangen. Of te blijven discussiëren over de inhoud, wat ik regelmatig van cliënten hoor dat ze dat doen. Verbinding creëer je door iets van jezelf te delen. Door jouw kwetsbaarheid te tonen en vanuit je gevoel en beleving te spreken. Dat vergt moed, maar is het meer dan waard. Mijn ervaring is dat het zoveel moois oplevert. Het voelt in het begin wat onveilig en ‘naakt’ en tegelijkertijd zo puur en oprecht om iets van jezelf te tonen.

Angst om je kwetsbaarheid te tonen

Het kan natuurlijk zo zijn dat je het spannend vindt om iets van jezelf te delen, omdat je niet weet hoe de ander zal reageren. Wat je dan nog te leren hebt, is dat de reactie van de ander niet zozeer iets zegt over jou, maar over de wijze waarop de ander naar de wereld kijkt en deze beleeft. Hoezeer je ook je best doet om feedback tactvol en met respect voor de ander te geven, kan het toch zo zijn dat de ander (nog) niet klaar is om de feedback te ontvangen. Veel mensen hebben controlestrategieën ontwikkeld om met feedback om te gaan, zodat zij de pijn die bepaalde gevoelens oproepen niet hoeven te voelen. Vaak heeft dat met gebeurtenissen uit het verleden te maken. Vrijwel iedereen heeft dit soort strategieën. Denk aan alles goed willen doen om maar niet afgewezen te worden of je klein maken zodat je niet gezien en dus ook niet gekwetst kunt worden. Die strategieën zijn vaak heel hardnekkig, zelfs als iemand zich ervan bewust is. Want pijn weren we liever af dan deze te (door)voelen.

Niet jouw verantwoordelijkheid

Welke reactie je ook krijgt, deze is nooit jouw verantwoordelijkheid. De reactie van de ander komt voort uit de emotionele pijn die hij of zij (nog) niet onder ogen wil zien. Zolang diegene zichzelf niet toestaat om de pijn te (door)voelen zal wat jij zegt of hoe je dat doet weinig verschil maken. Het is aan de ander om hiermee aan de slag te gaan. Je kunt enkel mededogen tonen en delen wat het effect van het gedrag van de ander op jou is. Laat het daarna los. Probeer niet alles (meteen) op te lossen.

Bottomline: jij bent niet verantwoordelijk voor het gevoel van een ander, alleen voor je eigen gevoel. Dus onderzoek waar dit zijn oorsprong kent en erken het gevoel. Stop vooral niet met het delen van jouw gevoel en beleving en voor jezelf op te komen. Je bewijst er jezelf en de ander een enorme dienst mee. Op de korte termijn kan dat soms anders lijken, maar op de lange termijn ziet iemand wellicht wat de waarde was van jouw feedback. Uiteindelijk wordt je er zelf een stuk lichter van door de last die je draagt te erkennen en hier open over te zijn.

Vind jij het lastig om je gevoelens toe te staan, deze echt te doorvoelen en reageer je gemakkelijk vanuit boosheid en frustratie op opmerkingen van anderen? Wil je de verbinding met jezelf herstellen, de drukte in je hoofd aanpakken en lichter leven? Neem dan contact op! Je hoeft het niet alleen te doen.